. Om 3u15 worden we gewekt, we krijgen koffie, gebak en het ontbijt voor later mee. We rijden naar de verzamelplaats en dan gaat het in colonne, vergezeld door heel wat politieagenten, naar het zuiden voor een rit van 3u30.
Onderweg houden we onze camera in aanslag voor de zonsopgang, 6u05 een felle gloed, om 6u06 de zonopkomst en 6u08 staat ze, in al haar glorie, aan de horizon.
We nuttigen ons ontbijt en ongeveer om 7u Aboe Simbel.
Eerst iedereen de W.C. en we trekken naar de Grote en Kleine Tempel. Hier krijgen buiten, de gidsen mogen niet binnen en ook geen foto’s genomen , we een deskundige verhaal van de Tempels,
De UNESCO zaagden ze los uit de berg en verplaatste ze naar een kunstmatige rotswand 210 m. verder landinwaarts en 65 m. boven hun oorspronkelijke locatie. Er wordt een groepsfoto gemaakt.
De GROTE Tempel was gewijd aan de goden van grote Egyptische steden (–Amon van Thebe, Ptah van Memphis en Re-Harachte van Heliopolis), -maar hij diende vooral ter meerdere eer en glorie van Ramses II. De 33 m. hoge façade, waarop vier enorme beelden van Ramses II met de dubbele kroon van Opper- en Neder-Egypte tronen, moest ontzag en vrees inboezemen.
De beelden zijn getooid met cartouches met naam Ramses II. Bavianen begroeten de morgenstond. We zien het beeld van Re-Harachte midden in.
Het 10 m hoge beeld van Ramses als Osiris.
14.
In de vestibule zijn Ramses en Nefertari afgebeeld, terwijl ze offers brengen aan Amon en Re-Harachte. In de Hypostylezaal zijn de kolossen op de zuidelijke pijlers getooid met de kromstaf en vlegel van Osiris, en op de muren brengt Ramses II een offer aan zijn godgeworden zelf.
We zien Het Allerheiligste waar twee dagen per jaar ‘het zonlicht valt op de ooit met goud bedekte beelden’. Bij de slag van Qadesh zien we reliëfs waar Ramses II, de Hettieten , verslaand (circa 1275 v.C.)
De KLEINE Tempel Ramses II liet hier aan godin Hathor gewijd, een tempel bouwen ter ere van zijn favorite vrouw Nefertari.
De Tempel is wondermooi. De zuilen hebben Hathor-koppen, op de reliëfs hier verslaat Ramses de vijanden van Egypte, terwijl Nefertari toekijkt. Het Allerheiligte bevat een beeld van Hathor in de gedaante van een koe.
We gaan naar onze bus, overal aangesproken door de verkopers en rijden terug richting Aswan. We zien fatamorgana’s, rijden enkele malen zeer stil en stoppen zelfs, ‘er is toch niets gebeurd, hier in de woestijn’, gelukkig maar.
We komen aan de Crown Jubilee, krijgen een warm doekje en een drankje, om 14u iedereen op post voor de botanische tuinen en het bezoek aan het Nubische dorp met de feloek.
We gaan met een bootje, de feloek. Nogal moeilijk voor Herman, naar het Botanisch Eiland . Op een loopplank (brug) wordt hij geholpen door twee Nubiërs, en welke heel discreet hun souvenirs aanbieden.
Eén grote weelderige botanische tuin, een Britse generaal vierde zijn passie voor bloemen bot door het vol te zetten met exotische planten uit heel de wereld, vijgenbomen, kokospalmen, en dadels waar allerlei kleurige vogels zoals de Ibis en witte koereigers.
‘n wandeling van 30 minuten.
Dan namen we een andere boot om naar het NUBISCHE dorp te varen, we zagen het Mausoleum van de Aga Khan op een kale heuvel tegenover Aswan.
15.
Na een 40 minuten door moeilijk kronkelende water met draaikolkjes en eilandjes, pendelende jongens, bereikten we het dorp. Hier bezochten we een familie ,30 mensen’, grootouders, ouders, kinderen en kleinkinderen. Nog een klein baby bij de jonge vrouw.
We mochten alles zien, het was er netjes en goed onderhouden. Gemeenschappelijke, de eet- en praat ruimte. De slaapvertrekken –op de grond- voor de vrouwen en kinderen, De keuken, de wasruimte, het sanitair.
We kregen thee en kochten daar de Nubische popjes en andere souvenirs (hier werd niet afgedongen).
Van hieruit trokken we naar het schooltje, waar een onderwijzer ons onderhield door het afdreunen van het alfabet, het schrijven van namen als Krista, en sommige kregen zelfs straf. (een pak slag op hun achterste, niet pedagogisch als wij ons).
Enkele van ons hadden stylo’s, schrijfboeken, snoep, enz…bij.
We zagen de leerlingen trainen op een kaal voetbalveld.
Dit alles had veel gelijkenis van 1985 en 1993 in het diepe zuiden “Matata” in Tunesië, -de totale armoede-.
Terug varen langs een andere route zagen we het imposante Sofitel Cataract Hotel.
Het was een leerzame uitstap per motorboot –de feloek-, we zagen vooral armoedige Nubiërs, en wij gingen smaakvol eten en dronken rode wijn
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten